ناشناس

گر دست دهد خاک کف پای نگارم
بر لوح بصر خط غباری بنگارم
پروانه او گر رسدم در طلب جان
چون شمع همان دم بدمی جان بسپارم
هرچه میخواهد دل تنگم، اینجا، مجالی ست برای گفتنش...
به مدد مولایم، یوسف زهرا...
یا مهدی!

* دوست ندارم خواننده آقا داشته باشم..
مخاطب دلنوشته هایم بجز شخص پدرم، همگی از جمعیت اناث میباشند..!
آنچه از نوشته هایم قابل برداشت است، لزوما همان مقصود من از نوشتن نیست...
کمی سخت مینویسم و توقع کمی دقت نظر دارم...
با سپاس!

** پس از سالها بازگشته ام به وبلاگ نویسی... نمیدانم چقدر به گفته های گذشته پای بندم... فقط میدانم مخاطب خاص دارم...
حالا یک عشق زمینی دارم...
با هم تا عرش...

هرکسی کو دور ماند از اصل خویش......