و بیشتر
چه غریب...
میدانیم غلط است و میرویم
قطار ترکستان را سواریم و شادمانه ایم
هوس بازیم و هوا مدار
نام انسان را به ننگ منیت مهر کرده ایم
غربت این روزهای دنیا به مثابه تنهایی ماهی تنگ است
مرگ، حکم محتوم آن
تلخ
گزنده
غیرقابل تغییر
#افسوس
برچسب : نویسنده : rafigh-e-man بازدید : 66